Ενετοκρατία

Οι σχέσεις μεταξύ Κύπρου και Βενετίας υπήρχαν πολύ πριν την ανάληψη του νησιού από τη Γαληνοτάτη. Η παρουσία των Ενετών στο νησί υπολογίζεται ότι άρχισε από τα τέλη της τρίτης δεκαετίας του 12ου αιώνα και ενισχύθηκε το 13ο και κυρίως το 14ο και 15ο αιώνα με την επικύρωση και διεύρυνση των προνομίων των Ενετών εμπόρων από τους διάφορους Λουζινιανούς βασιλιάδες της νήσου.

Η Βενετία, αφού πέτυχε το 1489 να αναλάβει τη διακυβέρνηση της Κύπρου με διπλωματικό τρόπο, οργάνωσε στο νησί το δικό της διοικητικό σύστημα και επέβαλε τη δική της στρατιωτική οργάνωση. Βασική επιδίωξη της ήταν να διασφαλίσει τη σταθερή κατοχή της Κύπρου και την, όσο το δυνατό, καλύτερη και αποδοτικότερη αξιοποίηση και εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πόρων του νησιού.

Το 1570 η Λευκωσία έπεσε στα χέρια των Οθωμανών και λίγο αργότερα το 1571 μετά από μια ηρωική πολιορκία ενός έτους η Αμμόχωστος παραδόθηκε στα Οθωμανικά στρατεύματα. Πολλοί ήταν οι Ενετοί άποικοι, Κύριοι και εξελληνισμένοι Φράγκοι και Ενετοί που ζήτησαν στη πόλη των δόγηδων ασφαλές καταφύγιο.


Η Διοίκηση των Βενετών

Η Λευκωσία ήταν το διοικητικό κέντρο όπου λειτουργούσε το ανώτατο Συμβούλιο (Regimento) και η έδρα του Τοποτηρητή (Luogotenente) και των δύο συμβουλίων του (Consiglieri).

Ήταν η μεγαλύτερη πόλη και εκτός από διοικητικό ήταν και το εμπορικό κέντρο της νήσου. Μαζί με την Αμμόχωστο εξελίχθηκαν σε μεγάλα αστικά κέντρα. Η Λευκωσία είχε την εποχή αυτή περίπου 30.000 κατοίκους.

Στην πόλη αναπτύχθηκε ο θεσμός των αστικών συμβουλίων. Η Λευκωσία είχε δύο συμβούλια, το ένα αντιπροσώπευε τα ανώτερα κλιμάκια της αστικής κοινωνίας, δηλαδή τους ευγενείς και τους αστούς, και το άλλο τα λαϊκά στρώματα.

Η αστική οικονομία ήταν συνδεδεμένη με το εμπόριο αλλά και με βιοτεχνίες, όπως η υφαντική και η παραγωγή υφαντουργικών προϊόντων, η επεξεργασία χρωστικών ουσιών κ.α., που λειτουργούσαν στις πόλεις και συνδέονταν με την αγροτική παραγωγή της υπαίθρου. Στα παζάρια της Λευκωσίας μπορούσε να βρει κανείς τόσο ντόπια όσο και εισαγόμενα προϊόντα. Ένα μεγάλο ποσοστό ντόπιων και ξένων αστών κατείχε θέσεις στην δημόσια διοίκηση.


Οι νέες Οχυρώσεις

Από τις αρχές του 16ου αιώνα οι Βενετσιάνοι διοικητές της Λευκωσίας υπογράμμιζαν με επιστολές τους στο δόγη την άμεση ανάγκη να οχυρωθούν καλά όλες οι πόλεις της Κύπρου. Η απειλή μιας επίθεσης των Οθωμανών ήταν ορατή.

Το 1567 αποφασίστηκε η οχύρωση της Λευκωσίας. Στο νησί καταφθάνει για τον σκοπό αυτό ο Τζούλιο Σαβορνιάνο, αρχιτέκτονας μηχανικός, και προτείνει ένα νέο σχέδιο για τις νέες οχυρώσεις, το οποίο για πρώτη φορά θα εφαρμοζόταν.

Τα νέα τείχη σχηματίζουν άστρο με έντεκα καρδιόσχημους προμαχώνες, τους οποίους το σχέδιο επιτρέπει καλύτερη αντιμετώπιση της νέας τεχνολογίας πυροβόλων όπλων της εποχής, καθώς και καλύτερο έλεγχο από τους υπερασπιστές της πόλης. Τα τείχη έχουν τρεις πύλες, την Porta Julia (πύλη Αμμοχώστου), την Porta del Provveditore (πύλη Κερύνειας) και την Porta di San Domenico (πύλη Πάφου).


Copyright © 2024 The Leventis Museum. All rights reserved. Website by Cape IT Ltd