Το Λεβέντειο Δημοτικό Μουσείο Λευκωσίας διαθέτει μία από τις πλουσιότερες συλλογές κυπριακής μεσαιωνικής εφυαλωμένης κεραμικής. Η παρουσίασή της στους χώρους του Μουσείου ξετυλίγει την πορεία και την εξέλιξή της από τον 13ο έως τον 16ο αιώνα.

Η ντόπια κυπριακή παραγωγή εφυαλωμένων αγγείων εμφανίζεται στις αρχές του 13ου αιώνα στην περιοχή της Πάφου, όπου και ακμάζει καθ’ όλον τον 13ο και τον 14ο αιώνα. Κατά τον 14ο αιώνα η περιοχή της Έγκωμης Αμμοχώστου φαίνεται να αποτελεί επίσης χώρο παραγωγής εφυαλωμένων αγγείων.

Κατά τον 15ο αιώνα τα προϊόντα ενός άλλου κέντρου παραγωγής κατακλύζουν την κυπριακή αγορά με εφυαλωμένα κεραμικά σκεύη. Πρόκειται για τη Λάπηθο στις πλαγιές του Πενταδάκτυλου στο βόρειο μέρος της Κύπρου, η οποία θα κρατήσει την παράδοση της εφυάλωσης των κεραμικών έως τις μέρες μας. Πρόσφατες μελέτες αποδεικνύουν πως η Λευκωσία δεν υπήρξε μόνο χώρος κατανάλωσης, αλλά και παραγωγής εφυαλωμένων αγγείων.

Εκτός εξαιρέσεων, τα κυπριακά εφυαλωμένα αγγεία ήταν επιτραπέζια σκεύη. Στη συντριπτική τους πλειονότητα ήταν διακοσμημένα με την εγχάρακτη πάνω σε άσπρο επίχρισμα τεχνική, που συχνά εμπλουτίζεται με καφεκίτρινες και πράσινες πινελιές, ενώ δεν λείπουν και τα γραπτά διά επιχρίσματος. Βρίσκονται δηλαδή μέσα στην παράδοση της βυζαντινής κεραμικής. Ωστόσο ως προς τα διακοσμητικά θέματα, που περιλαμβάνουν ιππότες, «πυργοδέσποινες» και οικόσημα, η επίδραση του κόσμου του σταυροφοριακού Ρηγάτου των Λουζινιανών είναι εμφανής.