H Αικατερίνη Κορνάρο, γόνος αριστοκρατικής και πλούσιας οικογένειας της Βενετίας και βασίλισσα της Κύπρου μετά τον γάμο της με τον Ιάκωβο Β΄ Λουζινιάν το 1472, υπήρξε βασικός παράγοντας ενός πολύ σημαντικού σταθμού στην ιστορία της Κύπρου. Αποτέλεσε τη γέφυρα μετάβασης από το αυτόνομο φεουδαρχικό Ρηγάτο των Λουζινιανών στην κυριαρχία των Βενετών και στη μετατροπή της Κύπρου σε εμπορικό και στρατηγικό σταθμό στο θαλάσσιο και υπερπόντιο για τα μέτρα της εποχής κράτος της Γαληνοτάτης.

Η τελευταία βασίλισσα της Κύπρου (1472-1489) Αικατερίνη Κορνάρο θεωρείται ξεχωριστή περίπτωση γυναικείας προσωπικότητας με μοναδική προβολή και φήμη, σχεδόν μυθική. Διάσημοι ζωγράφοι, όπως ο Bellini, ο Τισιανός και ο Tintoretto, ζωγράφισαν προσωπογραφίες και σκηνές από τη ζωή της, ενώ ποιητές ύμνησαν τις χάρες της. Μέχρι και τον 19ο αιώνα, η τραγική της ιστορία αποτέλεσε δημοφιλές θέμα για έναν εντυπωσιακό αριθμό λογοτεχνικών έργων, ενώ συνάντησε την ίδια εποχή τον κόσμο του μελοδράματος γνωρίζοντας πρωτοφανή δημοτικότητα στον χώρο της όπερας.

Η Αίθουσα Αικατερίνη Κορνάρο, εμπλουτισμένη με σημαντικά εκθέματα, όπως ζωγραφικά έργα τέχνης, χαρακτικά, τη σπάνια παρτιτούρα της ομώνυμης όπερας, ιστορικά αντικείμενα και πολλά άλλα, σκιαγραφεί την ιστορία της τελευταίας βασίλισσας της Κύπρου, καθώς και τους μύθους γύρω από το όνομά της.