Κατά την περίοδο της οθωμανικής διακυβέρνησης, η Λευκωσία υπήρξε το μεγάλο κέντρο της κυπριακής αργυροχρυσοχοΐας.

Οι χρυσοχόοι της Λευκωσίας είχαν τα εργαστήρια και τα καταστήματά τους στην πρωτεύουσα, ωστόσο γύριζαν και πωλούσαν τα προϊόντα τους σε ολόκληρη την Κύπρο, κυρίως στα πανηγύρια που γίνονταν κατά τις μεγάλες γιορτές στα χωριά και στα μοναστήρια.

Τα περισσότερα κοσμήματα ήταν κατασκευασμένα από κράμα χρυσού και ασημιού. Τα ολόχρυσα κοσμήματα ήταν σπάνια και ανήκαν στις πλουσιότερες αστικές τάξεις. Οι κατώτερες τάξεις φορούσαν κυρίως κοσμήματα από ασήμι και χαλκό ή από χαλκό και κασσίτερο επαργυρωμένα.

Οι τεχνικές και τα διακοσμητικά μοτίβα που χρησιμοποιούσαν οι τεχνίτες της κυπριακής αργυροχρυσοχοΐας διατηρούσαν στοιχεία παλαιότερων εποχών, κυρίως της βυζαντινής και μεταβυζαντινής εποχής, και ήταν επηρεασμένα από την κοσμηματοποιία του ελλαδικού χώρου αλλά και της Μέσης Ανατολής. Τα πιο συνηθισμένα κοσμήματα ήταν τα σκουλαρίκια, τα βραχιόλια και τα δακτυλίδια. Εκτός από αυτά, πολλά άλλα κοσμήματα συμπλήρωναν τα γυναικεία στολίδια και τη γυναικεία φορεσιά. Τέτοια ήταν οι σπλίγγες για να στερεώνουν και να στολίζουν τις άκρες του μαντιλιού της κεφαλής, τα διάφορα επιστήθια κοσμήματα, όπως οι κερτανέδες και οι σκαλέτες, το μυρμίδι και οι σταυροί με ντουντούνια, καθώς επίσης μεγάλη ποικιλία από ζώνες και πόρπες που στόλιζαν τη μέση. Οι άνδρες φορούσαν ασημένια δακτυλίδια με πέτρες και είχαν στις ζώνες τους κρεμαστά κοσμήματα και αλυσίδες.

Η Λευκωσία εξακολούθησε να είναι ο κυριότερος τόπος παραγωγής κοσμημάτων έως τα νεότερα χρόνια.